20 วิธีฝึกลดความฟุ้งซ่าน (แบบง่ายๆ)
20 วิธีฝึกลดความฟุ้งซ่าน (แบบง่ายๆ)
เรื่องโดย พศิน อินทรวงศ์
1.ทำอะไรๆถ้าเป็นไปได้ให้ทำทีอย่างใจจะได้คิดเป็นเรื่องๆไม่ฟุ้งซ่านวุ่นวาย
2.กำหนดรู้เป็นขณะ เดินให้รู้ว่าเดิน นั่งให้รู้ว่านั่ง นอนให้รู้ว่านอน
3. กินอะไร ดื่มอะไร กินดื่มให้ช้าลง ค่อยๆรู้รสสัมผัส เปรี้ยว หวาน มัน เค็มแข็ง อ่อน ร้อน เย็น
4.อ่านหนังสือก็ฝึกสมาธิได้ อ่านอะไร ให้ใจนึกตามตัวหนังสือ ให้ใจอยู่กับเนื้อหาอย่าให้ใจลอยไปคิดเรื่องอื่น
5.ฟังเพลงบรรเลง ฟังให้ได้ยินโน้ตทุกตัว สัมผัสกับเสียงดนตรี ให้ได้ยินเสียงเล็กเสียงน้อยในบทเพลง
6.ไปไหนมาไหนให้รู้สึกถึงร่างกาย ลมพัดต้องผิวกายให้รู้ สังเกตความรู้สึกที่มีต่อสายลมพัดผ่าน
7. นั่งเงียบๆ หลับตา เปิดใจโล่งๆ รับรู้ถึงความว่างรอบตัว
8. คุยกับใครฟังให้ได้ยิน คนที่อยู่ตรงหน้าคือบุคคลที่สำคัญที่สุดในวินาทีนั้น
9.คิดก่อนคิด ก่อนคิดสิ่งใด ตั้งคำถามกับตนเองว่าความคิดนั้นเป็นคุณหรือเป็นโทษแม้ความความคิดเป็นโทษ คิดแล้วไม่ทำให้ชีวิตดีขึ้นไม่ว่ามุมใดๆ เป็นไปได้ให้สลัดความคิดนั้นทิ้งเสีย
10. อย่าปล่อยให้คำพูดและการกระทำเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ พูดและทำสิ่งใด ให้เห็นความคิดรู้สึกตั้งต้น เห็นว่าเราพูดและทำด้วยความรู้สึกลักษณะไหน
11.เวลาพูดคุยจงใช้สมาธิจับเสียงของตนเอง พูดคุยกับใคร พูดให้ได้ยินเสียงตนเอง
12.ถอดรองเท้าเดินในบ้าน รับรู้ความสัมพันธ์ของ 3 สิ่ง คือ เท้าของเรา ผิวพื้น และความรู้สึกที่เกิดขึ้นเป็นช่วงๆ ขณะที่เดิน
13.ก่อนนอนไม่ควรทำสิ่งอื่นควรเผื่อเวลาสัก 10 นาที ก่อนเพื่อทำใจให้ว่าง เมื่อแผ่นหลังแตะทีนอน ให้บอกตนเองว่าฉันกำลังนอน เพื่อเรียกสติและความรู้สึกตัว
14. ในยามตื่นอย่าพึ่งรีบลุก ให้ปลุกสติ บอกตนเองว่าฉันตื่นแล้ว ทำอย่างนี้กายและใจจะพร้อมเป็นหนึ่งเดียวกับวันใหม่
15.ระหว่าวันผูกความรู้สึกตัวไว้กับลมหายใจ แบ่งความรู้สึกส่วนหนึ่งมารู้อยู่ที่ลมหายใจช่วยลดความฟุ้งซ่านไปได้มาก
16.คิดเรื่องอดีตให้รู้ตัวอยู่กับปัจจุบันให้รู้ตัว
17. สำรวจร่างกายรู้จักกายของตนเอง แขน ขา ใบหน้า เนื้อตัว เปลี่ยนแปลงไปอย่างไร
18. ความคิด ความจำเป็นส่วนหนึ่ง ความรู้สึกเป็นอีกส่วนหนึ่ง จะต้อวรู้จักแยกให้ออก
19. มีความหวังอยู่เสมอ ความหวังเป็นความสึกที่เย็นมาจากข้างใน เอาจิตใจไปเพ่งอยู่ที่ความรู้สึกนั้น ใจจะมีพลัง ความฟุ้งซ่านจะไม่ค่อยเกิด
20.หากฟุ้งซ่านมาก อย่าพยายามกดข่มและอย่าผลักไส แต่จงยอมรับ เห็นตามจริงว่าความฟุ้งซ่านได้เกิดขึ้นแล้ว มองความฟุ้งซ่านเป็นปรากฏการณ์ธรรมดาๆที่มาๆ ไปๆ ไม่ได้มีตัวตนจับต้องเป็นรูปธรรม เกิดได้ก็ดับได้วนเวียนไปเรื่อยๆ เพียงใจเฝ้ามองหัดมองให้เป็น เป็นผู้เห็น ผู้สังเกต อย่าเข้าไปเป็นผู้เล่นหรือผู้แสดง
นิตยสารชีวจิตฉบับที่ 559 ปีที่ 24 16 มกราคม 2565
18 May 2565
By STY/Library
Views, 20358